F.P. Schubert: Winterreise / Michael Wilmering, bariton / Daan Boertien, piano / Opname september 2021, Westvest90 Schiedam / TRPTK TTK0078 / 5.1.4DSD, 2.0PCM
Als liefhebber van het (Duitse) lied vormt het repertoire van Franz Schubert een ware ‘Fundgrube’. De man heeft in zijn korte leven (1797-1828) zo’n zeshonderd liederen geschreven en soms enkele per dag! Beroemd zijn drie cycli met de namen ‘Die schöne Müllerin’, ‘Schwanengesang’ en ‘Winterreise’. Het is uitzonderlijk repertoire, in die zin dat het een kleine schare van liefhebbers kent en wellicht het grote publiek dan ook nooit zal bereiken. Geeft niet, want dan blijft het lekker klein. Het is een beetje als dat ene plekje op de wereld dat je zo fantastisch vindt en liever voor jezelf wilt houden omdat het daar anders te druk wordt… De teksten zijn op zich ook best diepzinnig; niet van ‘ik hou van jou en blijf je eeuwig trouw’, maar gelaagd en met veel diepgang. Je wordt geacht ernaar te lúisteren en de tekst tot je te nemen.
De vierentwintig liederen van de Winterreise op teksten van Wilhelm Müller zijn niet bepaald vrolijk van aard, noch dat de pianobegeleiding je snel zal verleiden tot nafluiten tijdens het tuinieren. Nee, de teksten zijn somber en indringend van aard, waarbij de protagonist na een blauwtje te hebben opgelopen besluit op reis te gaan en het wereldleed op zijn schouders te nemen; oeps, bijna een script voor een zwart/wit-film.
Ik zou er niet zoveel woorden aan besteden als het niet toevallig óók tot mijn meest beluisterde repertoire zou behoren. En nee, ik ben geen hypochonder met mijn inmiddels veertien versies van de Winterreise op CD en enkele op elpee in mijn collectie, maar heb een nogal romantische inborst, zeg mijn ‘andere-ik’ om deze vijftiende aan u voor te willen stellen. Ik ben een beetje blij ben dat ik geen operazanger aantref in deze interpretatie, wat Michael eigenlijk is, maar een liedzanger. De teksten verdragen namelijk geen overdadig pathos maar ingetogenheid om de toehoorder in de gelegenheid te stellen zich er een beeld bij te vormen, oftewel zijn fantasie de vrije loop te laten. Ik kan mij nog twee live uitvoeringen herinneren waarbij ik verschrikt constateerde dat het publiek naast mij begon te applaudisseren; het was kennelijk afgelopen… Tja, de romanticus in mij zat diep verzonken in het leed wat aan hem voorbijtrok. Ik kreeg de gelegenheid een paar vragen te stellen aan beide uitvoerenden.
Ik doe er nu het zwijgen toe en raad je aan deze bijzondere opname aan te gaan schaffen en aandachtig te beluisteren op fysieke drager (sa)cd of als download in een door jou gewenste resolutie. Het kan allemaal bij TRPTK en geef je als ‘Leiermann’ een eigen draai aan.
